Seat Alhambra

Ooit maakte de Alhambra samen met de Galaxy en de Sharan deel uit van een gezamenlijk ontwikkeld en ontworpen MPV-trio. Dat de Ford hier onderdeel van uitmaakte begrijpen we nog wel: sommigen willen uit principieel oogpunt nu eenmaal geen VAG-model rijden. Maar wat Seat in deze deed bleef voor ons lang een raadsel. Met de Volkswagen Sharan had de VAG Group immers al een technisch en inhoudelijk identieke personenbus in huis. Nu, maar liefst veertien jaar na de originele Alhambra wordt het ons duidelijk. Sinds 1996 rolden er een kleine half miljoen Alhambra’s van de band, een aantal dat toch op z’n minst een prestatie mag worden genoemd. Er is klaarblijkelijk een markt voor het Spaanse duplicaat van de Sharan. Voor Seat dus alle reden om deze truc te herhalen en vol trots hun nieuwe ‘family flagship´ te presenteren.

Verschil moet er zijn
Met de vorige alinea hebben we eigenlijk al heel veel prijs gegeven over de nieuwe Alhambra. Toch zijn er weldegelijk enkele (optische) verschillen met de Sharan. Om de Alhambra eigen te maken hebben de designers van Seat zich allereerst gestort op het gezicht van de MPV. De motorkap wordt gedeeld met zijn bloedbroeder maar het onderste gedeelte van het front is compleet naar Spaans idee. De voorbumper bestaat uit één geheel – minder plezant bij schade – en is zo gemodelleerd dat het in pas loopt met overige modellen van de Mediterraanse fabrikant. Direct in het oog springen de talloze lamellen. Aanvankelijk denken we dat de gekozen vorm een gevolg is van het op alle uitvoeringen aanwezige milieupakket “Ecomotive E” – waartoe Start/Stop en de remenergie terugwinfunctie behoren – om zodoende een optimale luchtstroom naar het motorcompartiment te sturen, maar dat blijkt niet het geval. Het betreft enkel een esthetische beslissing. Over het esthetische gesproken, de Sharan en Alhambra zullen elk hun eigen liefhebbers trekken. Beiden verschillen van voren immers nog genoeg om duidelijk een voorkeur qua design te hebben. Seat heeft er vooral voor gekozen het design eenvoudig en rustig te houden. De lichtunits zijn zodoende ook wat traditioneler van vorm. De techniek achter het glas is daarentegen zeer modern ingevuld. Dat lichttechniek naast een essentiële functie ook imagodragend is weten ze – met Audi in het portfolio – als geen ander binnen de VAG-groep. LED-techniek ontbreekt overigens wel in de optielijst. Dat blijft voorbehouden aan de Sharan. Tja, ergens moet er (prijs)verschil zijn. Hoewel het uitgeschreven “Alhambra” onder het prominent aanwezig Seat-embleem dan wel weer getuigt van een chiquere annex duurdere smaak.

Van 5 naar 7
Een ander detail waarin de Alhambra verschilt van z’n Duitse evenknie is een uitvoering met totaal zes zitplaatsen. Seat wil het voor de klant graag simpel(er) houden en levert hun full size MPV als vijf- en zevenpersoons en dat klinkt meer dan logisch. De vraag rijst namelijk al snel waarom iemand zo nodig exact zes zitplaatsen wenst als de 7-zits Alhambra dit ook bevat met vervolgens één stoel als reserve of de mogelijkheid het om te toveren tot een extra ‘tafeltje’. De Alhambra beschikt over hetzelfde veelzijdige en uiterst makkelijk in gebruik zijnde schuif-, vouw- en klapsysteem “EasyFold” genaamd. In een handomdraai verander je een 7-persoons in een 5-persoons Alhambra en vice versa. Twee grote schuifdeuren aan weerszijden bieden optimale toegang tot het variabel op te stellen interieur. Desgewenst kunnen ze elektrisch openen en sluiten. Prettig is dat ook de achterste zitplaatsen vanwege de ruime deuropening(en) goed te bereiken zijn, iets waar met name het kroost baat bij heeft. Kinderen zijn trouwens ook de enigen die het daar een serieuze trip kunnen volhouden. Bij volwassenen (tot 1,80 meter) is de kans groot dat het compartiment naar enige uren toch wat krap begint aan te voelen. Zijn alle zeven stoelen in gebruik dan biedt de Alhambra nog 267 liter aan bagageruimte. Laat de twee achterste twee zitplaatsen compleet in de bodem verdwijnen en je hebt prompt 809 liter aan stouwvolume. Voor de vijfzits variant is dit uiteraard de standaard hoeveelheid. Zowel de derde als ook de tweede zitrij vlakleggen kan ook en dan presenteert de Alhambra zich als een ware bagagebak: 2.430 liter (tot aan het dak gemeten).

Vertekend beeld
We haalden het al in de intro even kort aan: veelal wordt de Seat Alhambra gezien als ‘de goedkopere variant van…’ Dit wetende ontstond het gevaar dat ook wij de Alhambra op deze manier gingen beoordelen. De eerlijkheid gebied ons te zeggen dat dit ook daadwerkelijk gebeurde. Na enkele tientallen kilometers in één van de instapuitvoeringen van de Alhambra wekte het interieur de indruk met name qua materiaalgebruik achter te blijven op de Sharan. Een vertekend beeld dat waarschijnlijk te wijten was aan de ietwat sobere en eentonig grijze kleurstelling en bekledingstoffen waardoor het geheel eenvoudiger leek. Feitelijk is het interieur van de Alhambra – op het stuurwiel en enkele details na – namelijk een evenbeeld van die van de Sharan. Wat een minder spannende kleur dus al niet kan doen, getuige ook de daarna gereden topuitvoering met smaakvolle aankleding en het aanwezig zijn van bijna alle verkrijgbare toetsers en bellen. Ineens komt de smetteloze kwaliteit van de Alhambra naar boven. Kortom, kies wijs!

Gemiste kans
Het moge duidelijk zijn: optisch en inhoudelijk zijn de Alhambra en de Sharan als twee druppels water. Hoe zou dat met het rijden zijn? Met ‘sporty’ als één van de merkpijlers schept Seat de verwachting dat de Alhambra de dynamische MPV van het duo is. Maar helaas, tevens op technisch vlak bevat de Alhambra hetzelfde DNA. Toch jammer om de Alhambra niet wat van het Spaanse temperament mee te geven. Seat laat hiermee niet alleen zijn kansen om zich (enigszins) van de Sharan te onderscheiden liggen, ook de weg voor de op één na belangrijkste concurrent, de Ford S-Max, wordt zodoende vrijgemaakt. Zelfs het sportonderstel brengt daarin geen verandering. Hooguit wordt het rijden ietwat sportiever, maar echt sportief zeker niet. Sommigen zullen het stuggere onderstel zelfs als stoterig kunnen ervaren – korte oneffenheden worden nogal voelbaar doorgegeven – en zoiets als Dynamic Drive Control vermeldt de optielijst niet. Kritiek op het rijgedrag an sich hebben we overigens allerminst. De Alhambra heeft, hoe kan het ook anders, een eender rijmentaliteit als de Sharan: comfortabel en met een zeer volwassen stuurgevoel. En dan die rust aan boord: zonder twijfel de wens van iedere vader.

Wie van de twee? 
Het is onvermijdelijk de nieuwe Seat Alhambra rechtstreeks tegen Volkswagen‘s Sharan weg te zetten. Dat hebben we dan ook denkbeeldig gedaan. Nu we met de beide MPV’s hebben gereden en hebben uitgerekend dat het prijsverschil afhankelijk van de gekozen uitvoering tussen de twee- en vierduizend euro ligt in het voordeel van de Spanjaard kunnen we een antwoord geven op de suggestie ‘Is de Alhambra een goedkoper alternatief van de Sharan?!’ Het antwoord daarop is kraakhelder: ja! Toch is hiermee de kous niet af. Pas bij het andersom stellen van deze vraag en het daarbij vervangen van het woord “goedkoper” door “duurder” doe je de Alhambra echt recht aan. Het antwoord luidt uiteraard eenzelfde “ja!” maar ineens is de Alhambra uit de schaduw van de Sharan getreden en lijkt de Volkswagen juist de underdog. Dus de enige twee redenen die wij kunnen bedenken waarom mensen hun voorkeur voor de Sharan zouden uitspreken zijn de rijkere (optie)mogelijkheden en het graag willen uitdragen van een bepaalde status. Want je kunt erom heen draaien of niet: twee chromen letters blinken net even wat feller dan een enkele ‘S’, als je begrijpt wat we bedoelen. Daarmee hebben we ook meteen uitgelegd waarom de Sharan en Alhambra in zo’n goede harmonie naast elkaar kunnen leven: het is de portemonnee die bep(t)aald!